Mijn beroep, een passie … door de generaties heen

In het begin was het praten met een paar kinderen over mijn dagelijks leven een uitdaging waarvan ik niet zeker wist of ik die aankon.
Ik begon mijn carrière als secretaresse in een advocatenkantoor, en er was absoluut niets dat me voorbestemde om boer te worden.
Mijn ouders waren geen boeren en ik was zelfs nog nooit op een boerderij geweest.

Tot op een dag… Omdat ik in de ban was geraakt van mijn favoriete boer (en niet in Boer zkt Vrouw), ruilde ik mijn typemachine snel in voor een boterkarn.
Ik had geen vooropleiding, dus ik moest het al doende leren, met de hulp van mijn schoonouders. Ik werd al snel verliefd op dit beroep (eerst op mijn man, en daarna op het vak) en ondanks de economisch zeer moeilijke jaren, hielden mijn man en ik het vol.
Het verlangen om onze knowhow te delen en te promoten is vandaag de dag nog springlevend.

De landbouwwereld verandert en wij veranderen mee.
Landbouw heeft een rijke geschiedenis en speelt een belangrijke rol in ons dagelijks leven.
Olivier is nu 55 en ik ben bijna 58.
20 jaar geleden zorgde ik op een tiental kinderen per week; tegenwoordig komen er honderden langs.

Landbouw moet deel uitmaken van ons onderwijs, van hun onderwijs.
Als we terugkijken, zijn we trots. We willen vooral doorgaan met het delen van ervaringen, en ons laten inspireren door nieuwe ideeën.
Ik wil onze ‘ouderen’ nu een beetje nostalgie meegeven door enkele cursussen te organiseren voor 65-75-jarigen.

Ik praat graag over het verleden, ik kijk er zo naar uit om ze te verwelkomen, en ik praat ook graag over het heden en de toekomst om de jongere generatie bewust te maken.
En dit alles natuurlijk vergezeld van een bolletje zelfgemaakt vanille-ijs op een hoorntje.